Chojnowska świątynia pw. św. Piotra i Pawła góruje nad tamtejszym rynkiem i stąd jest zwana "dużym kościołem". Roraty rozpoczynają się tam już o godz. 6.30. Przychodzi na nie sporo wiernych, w tym liczna reprezentacja dzieci. Wszystkie uczestniczą w kazaniu a po liturgii otrzymują na drogę do szkoły bułki. Duszpasterze korzystają w tej parafii z materiałów przygotowanych przez Małego Gościa Niedzielnego.
Zdjęcia: Jędrzej Rams /Foto Gość

W parafii pw. św. Jana Chrzciciela w Legnicy ​Roraty przebiegały jakby nieco inaczej niż w innych parafiach diecezji legnickiej. Wszystko z powodu samego wezwania świątyni, które prawie że bezpośrednio kojarzy się z oczekiwaniem na Mesjasza - za sprawą "wołającego na pustyni". Po drugie tegoroczni błogosławieni ojcowie z Peru byli mocno związani z tą wspólnotą. I dlatego to ich fotografia jako ostatnia znalazła się na banerze "Drzewo życia", czyli materiałach na Roraty przygotowanych przez redakcję "Małego Gościa Niedzielnego".
Zdjęcia: Jędrzej Rams /Foto Gość

​Od dwudziestu lat w Złotoryi w wigilię Bożego Narodzenia, tuż przed Mszą świętą pasterską, odbywa się wielkie miejskie kolędowanie. Pierwsze odbyło się w 1996 roku. Zostało ono wskrzeszone jako pamiątka zarazy i ocalenia z niej, która nawiedziła ten gród w 1553 roku. Zdziesiątkowała mieszkańców do tego stopnia, że z kilkusetosobowego miasta wydawało się, że nie przeżył nikt. I właśnie wówczas, jak głosi legenda, ówczesny burmistrz miasta wyszedł w noc wigilijną na Rynek i zaintonował śpiew pieśni bożonarodzeniowych. Zwabieni jego śpiewem mieszkańcy, wyszli ze swoich domów i dołączyli do burmistrza. Okazało się, że zarazę przeżyło zaledwie siedmiu złotoryjan! Od tamtego czasu, rokrocznie aż do 1944 roku niemieccy mieszkańcy, tak ewangelicy jak i katolicy, spotykali się na Rynku, by wspominać czas zarazy i ocalenia.
Zdjęcia: Jędrzej Rams /Foto Gość