Dla wierzących, wątpiących i poszukujących

Gdy sił już za mało

Ciągle na wysokich obrotach? A gdy to niczego nie zmienia...

Bo jak się je zamknie, to nic dziwnego, że się nie widzi.

Przejaw pychy? A może realizmu?

Bo przychodząc ubrany byle jak okazujesz pogardę dla zapraszającego.

Świadomość bycia grzesznikiem, a świadomość bycia grzesznikiem, któremu przebaczono – to jednak nie to samo przecież.

Bóg, który żąda wyłączności – jakoś nie do końca nam pasuje. Przynajmniej czasami.

Życie na ziemi, doświadczanie tego, co się dzieje, uczestnictwo w tym – i Boże wezwanie, by wybierać dobro...

Modlitwa. Przymus? Coś upragnionego? Skarb nie do przecenienia.

Wiemy, że zawiedliśmy. Obracamy w pamięci własny grzech. A to nie koniec tej historii....

Bycie uczniem Jezusa nakłada na nas i to zobowiązanie, byśmy wobec utrapienia bliźniego wołali do Pana tak samo głośno jak we własnym.