Dla wierzących, wątpiących i poszukujących

WYSZUKIWANIE - 23 WYNIKÓW

Pierwsza strona Poprzednia strona strona 1 z 3 Następna strona Ostatnia strona

Upór Nestoriusza

Opowiadają o Nestoriuszu, któremu w 428 roku po Chrystusie powierzono stery Kościoła w Konstantynopolu, że nie mógł cierpliwie słuchać, gdy chrześcijanie, mówiąc o Maryi, Matce Jezusa, określali ją mianem Theotokos, co dziś na język polski się tłumaczy jako „Boża Rodzicielka”, a dawniej „Bogurodzica”.

Dużo nas w Kościele czy mało?

Odpowiedź na pytanie, czy dużo nas jest dziś w Kościele czy mało, zależy od tego, czego potrzeba Kościołowi i światu. Jeszcze nie tak dawno Kościół potrzebny był ludziom, żeby mogli zakosztować wolności, wtedy było nas dużo, bardzo dużo.

Nad kim płacze Maryja w łódzkiej katedrze?

Czytałem opinię, że skoro pierwsze łzy Maryja uroniła 13 grudnia, to znaczy, że opłakuje obecny rząd Rzeczpospolitej… Jeśli nad czymś lub nad kimś może płakać Maryja, to tylko nad jednym: że krew Jej Syna jest niweczona, że przelał ją, by rozproszone dzieci Boże zgromadzić w jedno, a ci, którzy tę krew piją i wielbią, nie widzą w drugim brata.

Błąd to nie herezja

Za naszą pełną wzruszeń nocą Bożego Narodzenia stoi olbrzymi wysiłek starożytnego chrześcijaństwa.

Pierwsi chrześcijanie nie pytali, do jakiej szkoły uczęszczał mały Jezus. Co wiemy o dzieciństwie Mesjasza i dlaczego wiemy tak mało?

Jezus, centralna postać chrześcijaństwa, funkcjonował w przestrzeni publicznej zaledwie trzy lata. Dla sobie współczesnych był „człowiekiem znikąd”, bo tak mniej więcej brzmiało w uszach izraelitów określenie „z Nazaretu”. Gdy zdobył popularność i ściągnął na siebie uwagę przywódców narodu w Jerozolimie, jedyne, co można było o Nim powiedzieć, to to, że był synem cieśli. Nic więc dziwnego, że nie pozostały żadne świadectwa, które umożliwiałyby wiarygodne odtworzenie historii Jego ponadtrzydziestoletniego życia.

Spotkałem prawdziwego króla

Kulturowo, moralnie i religijnie bardzo daleko mi do tego człowieka. Jego autentycznej królewskości życzyłbym jednak sobie i wszystkim naszym religijnym i państwowym przywódcom: żeby o każdym człowieku podległym ich władzy, czyli opiece, mówili tak, jak on.

(Nad)gorliwość wyznawców

Wielu bohaterów czasu prześladowań stało się w czasie pokoju ludźmi zbyt surowymi wobec słabych.

Po co nam wypominki?

Pytanie „ile za duszę?” czy „ile od osoby?” przypomina mi, jak bardzo zakorzenione jest w mentalność wielu wiernych wręcz kupieckie podejście do pobożności. W parafii, gdzie obecnie posługuję, postanowiliśmy inaczej zadbać o pamięć o zmarłych.

Dwóch biskupów na raz

Marzy mi się pogłębienie świadomości, że hierarchia stanowi jedność, że sakramentem są święcenia powierzające różne zadania różnym ludziom żyjącym w różnych stanach, że Kościołem winien kierować nie jeden czy drugi genialny biskup lub proboszcz, ale kolegium: biskupi, prezbiterzy i diakoni z zachowaniem zarówno odrębności stopni, jak i jedności całego organizmu.

Bestia we mnie, która oskarża. Zapiski na marginesie wydarzeń w Libanie

Głos bestii nie jest słowem krytyki, lecz odrzucenia; nie upomina, lecz potępia. Jest też słowem bez nadziei na zmianę, bez ufności w poprawę, bez zapału towarzyszącego tym, którzy próbują budować.